De wettelijke eis omtrent de rookwerendheid van deuren wordt op dit moment nog vastgesteld volgens het Bouwbesluit 2012. Het Bouwbesluit 2012 verwijst naar de verouderde Nederlandse norm: NEN 6075. Dit houdt in dat de deur inclusief kozijn alleen getest wordt op brandwerendheid. De rookwerendheid wordt vervolgens bepaald door anderhalf maal de vlamdichtheid in minuten te nemen.
In het voorjaar van 2019 gaat het Besluit Bouwwerken Leefomgeving (BBL) van kracht. Deze aangescherpte eisen zorgen er onder andere voor dat de Nederlandse norm vervangen wordt door de Europese norm: EN 1634-3. Volgens deze norm worden de deuren apart getest op hun rookwerendheid. Dit zorgt voor een verscherping van de algemene regelgeving op het gebied van rookwerendheid. In de nieuwe test word de rookdoorlatendheid geclassificeerd volgens de Sa en S200 waarde.
Sa
De Sa-norm is de norm van de EN1634-3 voor rookwerendheid onder omgevingstempratuur. Bij testen van de Sa-norm wordt de rookdoorlatendheid bij een kamertemperatuur van 20 °C en een drukverschil van maximaal 25 Pascal gemeten. Onder deze omstandigheden mag de deur maximaal 3 m³/h rook per meter systeem omtrek, exclusief de onderzijde, doorlaten. Waar de Sa-norm wordt geëist is afhankelijk van het type gebouw en de scheiding tussen verschillende soorten ruimtes.
S200
Bij S200 test men de rookdoorlatendheid bij een zeer hoge temperatuur van 200 °C en een drukverschil van maximaal 50 Pascal. Het deursysteem mag onder deze omstandigheden bij een enkele deur maximaal 20 m³/h lekken. Bij een dubbele deur is dit maximaal 30 m³/h. De S200 eis wordt bijvoorbeeld toegepast op ruimtes waar geslapen wordt; zoals patiëntenkamers in ziekenhuizen.